Anna en Bart

Wat krijg je mee uit je jeugd en waar haal je je inspiratie vandaan? Voor mij is dat mijn Opa Bart. Hij is er de reden van dat zuiver, puur, eenvoud én eigen wijsheid kernwoorden in mijn leven zijn geworden. Waardoor ik van de gebaande paden durf af te wijken. En waardoor ik weet wat belangrijk voor me is: stay kind, it makes you beautiful. Als dank en eerbetoon aan wijlen mijn Opa Bart, wil ik je graag iets over hem vertellen.

Gewoontes

Mijn opa was een man van dagelijkse gewoontes. Uiterst betrouwbaar. Met heldere principes. Daar stond hij voor. En iedereen in zijn omgeving wist dat.

Genoeg

Zuinig leven was vanzelfsprekend voor hem. Plastic boterkuipjes spaarde hij op alsof het een kostbaar servies was. Met touwtjes bond hij oud papier bij elkaar, nadat hij de witte achterkanten en de enveloppen eerst hergebruikt en beschreven had. Zijn schuur stond vol met spullen die een tweede, soms derde leven kregen. Weggooien, dat deed mijn opa niet.

Puur natuur

Hij wist de goede dingen uit de natuur te halen en te gebruiken.Hij spendeerde uren in zijn moestuin, van zijn tomaten maakte hij elke dag verse soep. Mijn opa was altijd aan het scharrelen, op zolder, in de schuur en in de berm van de weg. Brandnetels plukken aan het kanaal: zonder handschoenen, en een fietstas vol netels mee om zelf thee te zetten. Dat noemen we nu 'huisgeplukte brandnetelthee'. De lekkerste ever.

Fiets of auto

Hij fietste eindeloos veel en onderhield daarmee de contacten met zijn boerenfamilie in de buurt.

Een aangereden konijn ging natuurlijk in de fietstas mee naar huis voor het avondeten. Zijn auto, een bruine DAF, gebruikte hij alleen voor de verjaardagsfeestjes van zijn kleinkinderen. En als hij gewoon op bezoek kwam, toverde hij altijd een rolletje King pepermunt uit zijn zak.

Logeren

Als ik wel eens bij hem mocht logeren (en naar bed mocht zo laat ik wilde) genoot ik van het pure leven dat mijn opa leidde.

Ook was hij zuinig met water. Je begrijpt, als ik bij mijn opa logeerde hoefde ik niet te douchen.

Aardig

Mijn opa zei iedereen gedag op straat, hij maakte dan een vriendelijk gebaar met zijn hand, zei met lage stem: goedendag en dan tilde hij zijn hoed op. Dat werd doorgaans beantwoord met een glimlach. Ik liep altijd heel trots naast hem, dat is mijn opa, mijn ouderwetse opa.

Happinez avant la lettre

Mijn opa had een ijzeren gestel. Hij is honderd jaar geworden. Een zeer geliefde honderdjarige. Na zijn overlijden hebben we schriftjes van hem gevonden waar hij levenslessen in op schreef. Een soort happinez avant la lettre.

Mijn opa heeft ook moeilijke tijden en veel verdriet gekend. Ik heb het er nooit zo met hem over gehad, maar ik denk zomaar dat zijn zachtaardige karakter zijn leven nog zoveel geluk heeft gebracht.

Vandaar mijn overtuiging: stay kind, it makes you beautiful